چون:
الف- به آرامی آغاز به مردن می کنی اگر با غریبه ها صحبت نکنی.
ب- وقتی درباره زندگیت حرف می زنی دیگران تو را به عنوان یک فرد مستقل و منحصر به فرد که “وجود” دارد قبول می کنند و وجودت را تایید.
ج- وقتی درباره زندگی خودت و تجربیات مستقیمت حرف می زنی دیگران به تو اعتماد می کنند. بیشتر آدمها به داستانهای شخصی علاقه نشان می دهند و با آنها – هر چقدر هم که روزمره و سطحی به نظر برسند – رابطه برقرار می کنند.
د- چه جایی بهتر از پادکست فارسی فنامنا برای صحبت کردن با تعداد زیادی غریبه. مخصوصا اگر مثل من درونگرا باشی و حرف زدن با غریبه ها توی خیابان برایت سخت باشد.
ه- بسیاری از آدمهای دیگر به شنیدن اتفاقهایی که برای تو افتاده است نیاز دارند و تو با حرف زدن درباره زندگیت به آنها کمک خواهی کرد. همانقدر که تو به شنیدن داستان زندگی دیگران نیاز داری. در این داستانها کلمات کلیدی برای جستجو و کشف نهفته است. کلید واژه هایی همچون عدم تبرع، نفقه و اجرت المثل.
و- با یکی از بزرگترین خطراتی که بشر را تهدید می کند یعنی خطر قضاوت شدن از سوی دیگران و کم/بی اهمیت جلوه کردن، روبرو می شوی و شجاعت و جسارتت را روی اینترنت – با صدای خودت – در تاریخ ثبت می کنی. البته می توانی از اسم مستعار استفاده کنی.
ز- در پادکست فنامنا هم می توانی از به راه بادیه رفتنت حرف بزنی و هم از باطل نشستنت. هیچ آدابی و ترتیبی نیست. همینکه درباره زندگی دیگران از جمله من! حرف نزنی کافی است.
ح- کسی (به جز من!) حرفت را قطع نمی کند و تو می توانی یک دل سیر درباره زندگیت، احساساتت و اتفاقهایی که برایت افتاده و کارهایی که کرده ای یا می خواسته ای بکنی ولی نکرده ای حرف بزنی.
ط- حرف زدن درباره زندگی خودت، رهایی بخش است. تو را از قید و بند خزعبل می رهاند. و به تو کمک می کند که اینجایی را که هستی بهتر درک کنی. و زندگی خودت را بیشتر زندگی کنی.
ی- به آرامی آغاز به زندگی می کنی اگر در پادکست فارسی فنامنا شرکت کنی.