پادکست به راه بادیه #۴۹

انگیزه سرودن شعر، پیتزای میرزا قاسمی، موضع گیری نسبت به وقایع اخیر و یک راه حل پایدار برای معضل بیکاری جوانان و معضلات کلان دیگر.

 

به راه بادیه را می توانید روی بیشتر اپ های پادکستینگ گوش بدهید.

Apple PodcastsAmazon MusicCastboxRadio PublicPocket CastsSpotifyGoogle PodcastsAnchor

 

تماس با علی سخاوتی

 

به راه بادیه
حمایت مالی از به راه بادیه

یکی از انگیزه‌های سرودن شعر شاید این باشد کهاحساس اینکه زبان معاصر هم ارز حقایق معاصر نیست، عدم توازنی بین آنها برقرار است و چیزی که در قالب واژه‌ها بیان می‌شود به هیچ وجه آنی که در قالب چیزها بیان می‌شود نیست. برای برقراری این تناسب، در ابتدا یک تظاهر ضروری به نظر می‌رسد. با تظاهر به وجود زبانی مناسب و در خور چیزهایی که باید به آنها بپردازد، آن زبان ناگزیر خلق می شود. زبانی که توسط بک شخص، چند نفر و همه کسانی که به آن علاقه‌مند می‌شوند آموخته می‌شود.

اما با گسترش این زبان خیالی و درک آن توسط آدمهای بیشتر، تاثیرش به تدریج دو سویه می شود. چیزها آن زبان را خلق کردند، حالا آن زبان یک زندگی مستقل در چیزها بر می‌انگیزد که در ابتدا به سختی و فقط توسط شاعر در آنها دیده می شود.

 

دیدگاهی بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *