در اهمیت لوله بازکن و رهایی از گیرهای آجیلی فردی اجتماعی

آیا می دانید که حادترین مشکلی که در حال حاضر جامعه ما از آن رنج می برد چیست؟

گرانی آجیل و به خصوص پسته.

پسته یک مشکل جدی است. ما در این کشور میلیونها سال است که به وفور پسته داشته ایم و پسته خورده ایم.  بچه ها همیشه با جیبهای پر از پسته به مدرسه رفته اند. پسته در سبد هزینه های خانوار یک جای ثابت داشته و دارد. درست مثل بنزین یا گوشی موبایل یا حتی شیر و نان و مرغ. بدون وجود پسته ما هرگز به اینجا که هستیم، نمی رسیدیم. مگر می شود یک شبه پسته را حذف کرد؟ دیروز گزارشگر رادیو توی تاکسی داشت می گفت که “پسته که خودش خندان است، خنده را از لبان مردم گرفته است.”

اوق. (این یکی واقعا از تهوع آور ترین جملاتی بود که تا به حال شنیده ام.)

من معتقدم آدمها چه به صورت فردی و چه به شکل جمعی و چه به شکل ملی یا فراملی و چه به شکل سازمانی، بعضی جاها گیر می کنند. مثلا همین کمربند هواپیما را در نظر بگیرید. آیا کسی پیدا می شود که نداند چطور باید کمربندش را توی هواپیما ببندد؟ با وجود این مهمانداران هواپیما نحوه باز و بسته کردن کمربند را هر ساله میلیونها بار تکرار می کنند. در همه جای دنیا. بدون اینکه کسی به آن دستورات نیاز داشته باشد. یا کوچکترین توجهی به آن بکند. یک عده آدم یک جایی گیر کرده اند. گیر کردن می گویم نه مثل زندانی شدن یا غل و زنجیر شدن، بلکه بیشتر شبیه گرفتگی لوله. متوقف شدن در وسط مسیر. ایستادن در سر جریان تکامل هستی. و نادیده گرفتن میلیاردها اتم که به هم می خورند و مولکولهای جدید می سازند. و جریان رودخانه جهان هستی را.

حالا ما حتما باید آجیل بخوریم. آجیلی که پسته دارد. ما میلیونها سال است که به پسته خوردن عادت کرده ایم. درست مثل چیزی که وسط لوله گیر کرده است و نه پیش می رود و نه پس. درست مثل مهماندار هواپیما که حتما باید نحوه باز و بسته کردن کمربند را نشان بدهد. یا مثل میلیونها بچه که فکر می کنند حتما باید دانشگاه بروند. یا مثل میلیاردها زن که فکر می کنند حتما باید آرایش بکنند. یا مثل میلیاردها مرد که فکر می کنند حتما باید…

پیشنهاد خود را برای جای خالی می توانید در قسمت کامنت بنویسید.

حالا سؤال این است که برای رفع گیر چه باید کرد؟

جواب

1- لوله باز کن. (وکیوم)

2- آمادگی برای مواجهه با نظر دیگران.

تغییر معمولا توسط کسانی ایجاد می شود که خودشان را و دیگران را در لوله تنگ و گرفته عادات فردی-اجتماعی به هر زور و ضربی شده، یک سانتی متر به جلو هل می دهند. یا به عقب. البته که آجیل چیز خوبی است. البته که پسته سرشار از مواد مغذی است. البته که پسته خوشمزه است و خوردن آن باعث سرگرمی و نشاط فرد و جمع می شود. ولی خوب خیلی چیزهای خوب دیگر هم برای خوردن وجود دارد. مثل هویج، آب، تخمه کدو، گوجه فرنگی، بستنی، سنجد و غیره. در هر جامعه ای می توان آجیل خورد یا نخورد. این یک امر کاملا شخصی است و نیازی به آرای عمومی یا مصوبه دولت ندارد.

الان وقت پسته خوردن نیست، زمان پسته کاشتن است. (برای کسی که قیمت پسته لبخند را از لبانش گرفته است.) پدر یکی از دوستان من در بچگی به او نصیحت کرده بود که “ببین بقیه چه کار می کنند، تو عکس آن را انجام بده.” آقای وارن بافت ثروتمندترین مرد جهان با همین استراتژی ثروتمندترین مرد جهان شد. “وقتی بقیه می فروشند تو بخر، وقتی بقیه می خرند تو بفروش.” اصولا ثروت همینطوری به وجود می آید و چرخ اقتصاد همینجوری می چرخد. در جایی که همه فروشنده یک چیزند یا همه خریدار یک چیز، یک چیزی “گیر” کرده است. وقتی همه پسته می خرند و مشکل پسته خریدن دارند و پسته گران شده است، معنیش اینست که نباید پسته خرید، بلکه باید پسته فروخت. به همین سادگی.

بعضی وقتها باید لوله باز کن را محکمتر فشار داد. چیزی که گیر کرده یا از این ور خارج می شود و به اصل خودش می پیوندد، یا از آن طرف و به یک جریان آزاد.