الف- آیا خود کسی که این جمله را گفته بین خطوط می راند؟ رانندگی آن شخص را کجا می توان دید؟
ب- آیا این یک جمله امری است یا کلمه بیایید در جمله دعوتی بیایید بین خطوط برانیم به قرینه معنوی حذف شده است؟
ج- آیا جمله امری خطاب به اول شخص جمع یا مفرد از لحاظ دستوری اشکال دارد؟
د- آیا مخاطبین این جمله با گوینده آن احساس ما بودن دارند؟
ه- آیا ممکن است که گوینده این جمله نه یک شخص خاص بلکه آگاهی جمعی باشد؟
و- آیا ممکن است وجود این جمله ارتباط مستقیمی به راندن بین خطوط نداشته باشد؟ مثل عدم ارتباط مستقیم نشان کیفیت روی بعضی از کالاها و خدمات با کیفیتشان. مثل عدم ارتباط مستقیم کیفیت بسته بندی بعضی از کالاها و خدمات با کیفیتشان. مثل عدم ارتباط مستقیم گفتار و پندار و کردار.
ز- با فرض مثبت بودن جواب د آیا هر یک از مخاطبین حق پیشنهاد/امر جمله مشابهی را دارد؟ مثلا بین خطوط نرانیم. یا روی خطوط برانیم.
زز- با فرض مثبت بودن جواب د آیا هر یک از مخاطبین حق پیشنهاد/امر خطوط جایگزینی را دارند؟
ح- اگر همه بعد از مدتی بین خطوط برانند آیا نیازی هست که جمله “بین خطوط می رانیم” به جای جمله بین خطوط برانیم روی تابلوها نصب شود؟ یا حتی در دهه های آینده سه جمله: بین خطوط راندیم – بین خطوط می رانیم – بین خطوط خواهیم راند؟
ط- آیا ممکن است فعل امر به شکل امروزی از دستور زبان حذف شود یا با پیشنهاد به اول شخص جایگزین گردد؟
ی- آیا ممکن است روزی فرا برسد که همه در حالیکه ما شده ایم و بین خطوط می رانیم کلا از دوم شخص و سوم شخص در زبان و زندگی روزمره بی نیاز بشویم؟
آقای سخاوتی غیر از غریزه زنده ماندن چه چیز باعث میشه زنده بمونید و زندگی کنید
اومدید ایران ؟ (فک میکردم کانادایید)
دل من بین خطوط است ،سکونت دارد
بی خطر نیست ولی میل به ماندن دارد
ز طریقی که بخواهی تو برو لیک نه در بین خطوط
دل پروانه مگر ارزش راندن دارد