الف- مگر حقوق نمی گیرد؟ اصلا چرا باید انعام داد؟
الف-الف– کارگران کارواش ظاهرا حقوق نمی گیرند. چرا به آنها حقوق نمی دهند؟ آیا این کار قانونی است؟ به جای اینکه به آسمان پائیزی نگاه کنید این سؤالها ممکن است ذهن شما را درگیر کنند.
الف-الف-الف– کسی ممکن است حقوق بگیرد و یک مشتری هم از سرویس طرف خوشش بیاید و بخواهد انعام بدهد.
ب- اگر تعداد مشتریانی که انعام می دهند زیاد بشوند، ممکن است انعام گرفتن برای سرویس دهنده یک امر عادی تلقی شده و مشتریانی را که نمی خواهند انعام بدهند برای انعام دادن تحت فشار قرار بدهد.
ب-ب- اگر تعداد مشتریانی که انعام می دهند زیاد بشوند، ممکن است انعام گرفتن برای سرویس دهنده یک امر عادی تلقی شده و با پایین آوردن کیفیت سرویسش از مشتریانی که قبلا می خواستند انعام بدهند و حالا دیگر تمایلی به این کار ندارند باز هم انعام بگیرد.
ج- چقدر باید انعام داد؟ درصدی از مبلغ کل سرویس؟ پول چایی؟ اینقدر که یارو – هر چقدر هم که کار کند – نتواند بیشتر از روزی 50 هزار تومان کاسب بشود؟
د- اگر ندانی چقدر باید انعام بدهی – در مثال کارواش – در حین شسته شدن ماشینت دائما باید به دست صاحبان ماشینهای قبلی نگاه کنی که ببینی چقدر انعام می دهند. معمولا این کار را یواشکی و با اسکناس لوله شده انجام می دهند و دیدن مبلغ تقریبا غیر ممکن است.
ه- اگر کم انعام بدهی ممکن است: الف- عذاب وجدان بگیری. ب- در هنگام پرداخت انعام، سرویس دهنده یا این موضوع را یادآوری و انعام بیشتری طلب کند یا نگاه بدی به آدم بکند که هر دو حالت معمولا کمی اضطراب اجتماعی بدنبال دارند.
و- اگر زیاد انعام بدهی ممکن است: الف- شروع به خود خوری کنی که این یارو از تو بیشتر درآمد دارد و چرا کسی به تو انعام نمی دهد و الخ. ب- آن مقدار از انعام برای سرویس دهنده عادی تلقی شود و از این به بعد کسانی که انعامشان تا به امروز کم نبود با مشکل کم انعام دادن (ه) مواجه بشوند. بنابراین:
و-و- کم انعام دادن شاید ناسپاسی از سرویس دهنده باشد ولی زیاد انعام دادم قطعا بی مسئولیتی اجتماعی است.
ز- سرویس دهنده برای اینکه انعام بیشتری بگیرد کارهایی غیر ضروری انجام می دهد که هم برای محیط زیست و هم برای زمان سرویس گیرنده ضرر دارند. در مثال کارواش دو بار به ماشین کف می زند یا سطوح داخلی را چند بار دستمال.
ح- سرویس دهنده ممکن است بر اساس حدس خود و از روی تجربیات قبلی، میزان سخاوت سرویس گیرنده را پیش بینی کند و کیفیت سرویسش را مطابق حدس خود تنظیم. این مشکل بسته به واکنش سرویس گیرنده می تواند با ترکیبی از مشکلات (و) و (ه) همراه گردد.
ط- اگر پول خرد همراه نداشته باشید و برای 3000 تومان انعام دادن یک اسکناس 5 هزار تومانی بدهید و دو هزار تومان باقی پولتان را طلب کنید، اگر چه کار شما یک تعامل اقتصادی منطقی محسوب می شود ولی به هزار و یک دلیل صورت خوشی ندارد. مخصوصا اگر سرویس دهنده بگوید پول خرد ندارد.
ط-ط- ممکن است به خاطر بسپارید که برای سرویسهای واجب الانعام مثل کارواش یا هتل پول خرد به همراه داشته باشید. اگر چه کار شما یک یادگیری منطقی از تعاملات اقتصادی گذشته محسوب می شود ولی به هزار و یک دلیل ممکن است در شما حس بدی ایجاد کند. مخصوصا اگر باز هم فراموش کنید که پول خرد به همراه داشته باشید.
ی- مشاغلی – مثل باربر هتل یا آبدارچی آژانس املاک – که صرفا از روی اتفاقی انعام دادن چند مشتری بوجود آمده اند و به جز انعام گرفتن ارزش دیگری خلق نمی کنند، صرفا با اتفاقی انعام ندادن چند مشتری از بین نمی روند.
در کارواش های تهران زیاد با این مساله مواجه بودم و واقعا اعصاب خوردکن بوده برام. کارواش ممتاز تو شمشیری (قزوین و اتوبان سعیدی). ازت انعام نمیگیرن. یعنی تو کاری با کارگرا نداری و ماشین رو میارن دم در تحویل میدن میری.
مشکل پول خرد برای انعام در کارواش اینجور حل شده که یک کارت خوان بی سیم می آرند که روش با ماژیک نوشته اند : انعام
آخ امان از مورد ط..خودم تو این چاله چند بار افتادم
تو بعضی مشاغل واقعا رو پول انعام یا شاگردونه حساب میکنند…ب نظرم این منصفانه نیست که کارفرما بخواد حقوق شاگردش رو فقط با توجه به انعام هایی ک میگیره کم کنه یا اصلا بهش حقوق نده
یکی از ضعف های این مدل کسب و کار همین هست ک باعث افزایش نارضایتی مشتری میشه.
قالب جدید تبریکلر