دوهزار و صد کیلوکالری و بیشتر

“کمک به قحطی زدگان سومالی” جمله ای است که بر روی دو تا آکواریوم شیشه ای خالی نوشته شده یود. به ازای هر آکواریوم هم که بر روی یک میز سر یکی از چهارراههای شلوغ شهر قرار داشت، یک آدم پشت میز نشسته بود.

با دیدن این صحنه چند سؤال به ذهن من رسید:

1- اگر در سومالی قحطی نبود این دو نفر الان دقیقا مشغول چه کاری بودند؟

ایمان عبدالمجید – سوپرمدل سومالیایی

2- آیا کسانی که تو این آکواریومها پول می اندازند می دانند که بیشتر کمکها قبل از اینکه به دست گرسنگان سومالی برسد یا از بین می رود(هزینه سربار سازمانهای خیریه را دست کم نگیرید) و یا دزدیده می شود؟ عده ای تاجر غلات اهدایی را می دزدند و آنها را در بازار آزاد می فروشند.

3- چه عواملی کمکهای انسان دوستانه ما را شکل می دهند؟ مثلا بعضی ها به کودکان سرطانی کمک می کنند. بعضی دیگر به بیماران کلیوی. بعضی به کودکان بی سرپرست. بعضی به گرسنه های سومالی. بعضی به گرسنه های جنوب تهران. بعضی دیگر در لحظه تصمیم می گیرند و به برند خاصی وفادار نیستند.

4- تکلیف گرسنه های دیگر جهان که اخبار آنها به اندازه کافی برای رسانه ها داغ نیست چه می شود. تقریبا یک میلیارد گرسنه در جهان زندگی می کنند. این یعنی یک نفر از هر هفت نفر آدم روی کره زمین. گرسنه های تاجیکستان یا بولیوی یا ایران چطور؟

5- آیا انداختن پول در یک آکواریوم آسان ترین روش برای خریدن حس خوب کمک به یک نیازمند است؟ روشهای مؤثرتر سیرکردن گرسنگان چیست؟

6- چرا هیچ سازمانی حتی WFP کل هزینه مورد نیاز برای از بین رفتن درد و رنج قحطی زده های سومالی را محاسبه نمی کند؟ مثلا بگوید دو میلیارد دلار برای اینکار پول لازم است و یک وب سایت هم دائما میزان کمکهای مردمی و دولتی را نشان بدهد. اینجوری همه می دانند که در هر لحظه چقدر کمک لازم است و اگر کمکها به عدد فوق برسد همه انتظار دارند که اتفاق خوبی بیفتد. مثلا مردم سومالی تا یک سال دیگر گرسنه نباشند.

7- آیا در جهان غذا به اندازه کافی وجود دارد؟ برنامه جهانی غذا می گوید بله.

8- آیا آدمهای سیر واقعا می خواهند که گرسنه وجود نداشته باشد و گرسنگی ریشه کن شود؟ پس چرا این اتفاق نمی افتد؟ غذا که به اندازه کافی برای همه هست. نویسنده این مطالب مانند خیلی از خوانندگان آن در روزها و ماهها و سالهای گذشته خیلی بیشتر از روزی 2100 کیلوکالری که متوسط نیاز یک آدم به غذا است، مصرف کرده است. احساس بدی هم ندارد. حتی وقتی موقع خوردن بستنی بعد از یک شام سنگین عکس یک کودک گرسنه سومالیایی را که یکی از دوستان به اشتراک گذاشته بر روی فیس بوک می بیند.

9- آیا بنی آدم واقعا اعضای یک پیکرند؟

10- تو کز محنت دیگران بی غمی نشاید که نامت نهند آدمی؟